Under the Whispering Door

کتاب Under the Whispering Door اثر Klune 

کتاب Under the Whispering Door

وقتی یک درو می آید تا والاس پرایس را از مراسم تشییع جنازه خودش جمع آوری کند، والاس شک می کند که او واقعاً مرده است.

دروگر به جای اینکه مستقیماً او را به زندگی پس از مرگ هدایت کند، او را به دهکده ای کوچک می برد. در حومه، خارج از مسیر از میان جنگل، در میان کوه‌ها، یک چای‌فروشی خاص وجود دارد که توسط مردی به نام هوگو اداره می‌شود. هوگو برای مردم محلی صاحب چای‌فروشی است و برای افرادی که باید از آنجا عبور کنند کشتی‌گیر است.

اما والاس حاضر نیست زندگی ای را که به سختی گذرانده بود رها کند. با کمک هوگو او در نهایت شروع به یادگیری همه چیزهایی می کند که در زندگی از دست داده است.

وقتی مدیر، موجودی کنجکاو و قدرتمند، به چای‌فروشی می‌رسد و به والاس یک هفته فرصت می‌دهد تا از آنجا عبور کند، والاس تصمیم می‌گیرد یک عمر در هفت روز زندگی کند.

Under the Whispering Door یک فانتزی معاصر درباره روحی است که از عبور از آن امتناع می کند و کشتی گیر که عاشق او می شود.

نقد خوانندگان کتاب Under the Whispering Door

وقتی والاس دچار حمله قلبی می شود و می میرد، درو در مراسم تشییع جنازه اش ملاقات می کند… که آنطور که او انتظار داشت پیش نمی رفت. می او را به ملاقات هوگو، کشتی گیر، می برد تا به سفر خود ادامه دهد. معلوم شد، درب در غیر این صورت در داخل چایخانه هوگو قرار دارد. والاس از این وضعیت خوشحال نیست و آمادگی ادامه دادن به آن را ندارد، بنابراین مدتی را در چای‌فروشی سپری می‌کند تا زمانی که او باشد. این یزنجیره واقعی از رویدادها را برای والاس از نظر درک آنچه در زندگی مهم است و آنچه در مرگ مهم است آغاز می کند. من متوجه شدم که این کار برای شروع بسیار کند بود، اما ناگهان متوجه شدم که خودم را گرفتار شخصیت های دوست داشتنی کردم – برخی زنده، برخی مرده. در پایان، من کاملاً سرمایه گذاری کردم و چشمانم را به هم زدم! این کتاب دوست داشتنی است، اما بدیهی است که با توجه به این موضوع، خواندنی احساسی است. از مرگ‌های سخت، از جمله مرگ کودکان و خودکشی دوری نمی‌کند، اما بسیار با حساسیت انجام می‌شود. لحظات واقعی خنده با صدای بلند وجود دارد و برخی از اشک های واقعی… خواندنی فوق العاده است.

************

این کتاب در واقع باعث شد که شخصیت اصلی، والاس، غمگین شوم. در پایان آنقدر دوستش داشتم که انکار، عصبانیت و چانه زنی را پشت سر گذاشتم تا داستان به جایی نرسد. قلبم جوری درد می کرد که انگار این من بودم که قلابی به سینه ام زده بود – نه والاس. اما به نوعی هیچ کدام از اینها بر عشق ناب و شادی و طنز درخشانی که کل این داستان را حمل می کرد، غلبه نکرد. من هم زشت گریه کردم و هم خودم خندیدم. این باید یکی از خوانده‌های مورد علاقه من باشد – زیبا، ویرانگر، نشاط‌آور، خام و کاملاً کامل است.