کتاب Alamut الموت اثر Vladimir Bartol

کتاب Alamut

الموت در ایران قرن یازدهم، در قلعه الموت اتفاق می افتد، جایی که پیامبر خودخوانده حسن بن صباح، نقشه دیوانه وار اما درخشان خود را برای حکومت بر منطقه با تعداد انگشت شماری مبارز نخبه که قرار است به «خنجرهای زنده» او تبدیل شوند، تنظیم می کند. صباح با ایجاد یک بهشت ​​مجازی در الموت پر از زنان زیبا، باغ های سرسبز، شراب و حشیش، می تواند مبارزان جوان خود را متقاعد کند که اگر از دستورات او پیروی کنند، می توانند به بهشت ​​برسند. الموت با تشابهاتی با اسامه بن لادن، داستانی را بیان می کند که چگونه صباح توانست با ایجاد ارتش کوچکی از فداییان که برای رسیدن به بهشت ​​حاضر به کشتن و کشته شدن بودند، ترس را به طبقه حاکم القا کند. صباح با اعتقاد به شعار عالی اسماعیلیان «هیچ چیز درست نیست، همه چیز مجاز است»، می‌خواست با توسل به آنچه حماقت و زودباوری مردم و شور و شوق آنها می‌خواند، تا چه حد می‌تواند عبادت مذهبی را برای منافع سیاسی خود دستکاری کند. برای لذت و تمایلات خودخواهانه

این رمان بر روی صباح تمرکز می‌کند که او نقشه‌اش را برای حلقه درونی‌اش فاش می‌کند، و روی دو تن از پیروان جوانش – کنیز زیبا حلیمه، که به الموت آمده تا به بهشت ​​صباح روی زمین بپیوندد، و ابن طاهر جوان، با استعدادترین مبارز صباح. . از آنجایی که حلیمه و ابن طاهر هر دو از دید صباح ناامید می شوند، زندگی آنها تغییر غیرمنتظره ای پیدا می کند.

الموت در اصل در سال 1938 به عنوان تمثیلی از دولت فاشیستی موسولینی نوشته شد. در دهه 1960 به یک فرقه مورد علاقه در سراسر یوگسلاوی تیتو تبدیل شد و در دهه 1990، در طول جنگ بالکان، به عنوان تمثیلی از درگیری های منطقه خوانده شد و در آلمان، فرانسه و اسپانیا پرفروش شد. پس از حملات 11 سپتامبر 2001، این کتاب بار دیگر جان تازه ای گرفت و بیش از 20000 نسخه در نسخه جدید اسلوونی به فروش رفت و در سراسر جهان به بیش از 19 زبان ترجمه شد.