کتاب Sexual Personae پرسونای جنسی اثر Camille Paglia

کتاب Sexual Personae

آیا امیلی دیکنسون «ساد زن» است؟ آیا دیوید دوناتلو کمی پورنوگرافی پدوفیلی است؟ خویشاوندی پنهانی بین بایرون و الویس پریسلی، بین مدوسا و مدونا چیست؟ چگونه لیبرال‌ها و فمینیست‌ها – و همچنین محافظه‌کاران – طبیعت انسان را نادرست می‌خوانند؟ این کار جسورانه و همه چیز خوار دانش پژوهی چریکی چیزی کمتر از یک نظریه میدان یکپارچه فرهنگ غربی ارائه نمی دهد، بالا و پایین، زیرا مصری ها زیبایی را اختراع کردند – که یک مورد متقاعدکننده برای همه هنرها به عنوان میدان نبرد بت پرستانه بین زن و مرد، فرم و هرج و مرج است. ، تمدن و طبیعت شیطانی.

در کتاب Sexual Personae اصیل درخشان، کامیل پاگلیا برخی از الگوهای اصلی را که در فرهنگ غرب از مصر باستان و یونان تا به امروز باقی مانده است، شناسایی می کند. به گفته پاگلیا، یکی از منابع تداوم، بت پرستی است که شکست ناپذیر از یهودیت-مسیحیت، همچنان در هنر، اروتیسم، طالع بینی و فرهنگ پاپ به شکوفایی خود ادامه می دهد. او می‌گوید برخی دیگر آندروژنی، سادیسم، و نگاه تهاجمی غربی است که هنر و سینمای ما را خلق کرده است. پاگلیا این مضامین و موضوعات دیگر را دنبال می کند، از نفرتیتی و زهره ویلندورف گرفته تا آپولو و دیونیزوس، از بوتیچلی و میکائل آنجلو تا شکسپیر و بلیک و در نهایت تا امیلی دیکنسون، که همراه با دیگر نویسندگان اصلی قرن نوزدهم، نمونه قابل توجهی از رمانتیسم است.