کتاب She Has Her Mother’s Laugh (بدون سانسور )

کتاب She Has Her Mother’s Laugh اثر Carl Zimmer

کتاب She Has Her Mother’s Laugh  “کتاب علمی سال” – گاردین
یکی از 100 کتاب برجسته نیویورک تایمز برای سال 2018
یکی از ده کتاب برتر هفته نامه ناشران در سال 2018
یکی از بهترین کتاب های کرکوس در سال 2018
یکی از بهترین کتاب های منتال فلوس در سال 2018
یکی از بهترین کتاب های علمی روز جمعه 2018

خرید کتاب She Has Her Mother’s Laugh  ( او خنده مادرش را دارد )

کارل زیمر، ستون نویس و نویسنده علمی مشهور نیویورک تایمز، دیدگاهی عمیقاً بدیع درباره آنچه از نسلی به نسل دیگر منتقل می کنیم، ارائه می دهد. چارلز داروین نقش مهمی در تبدیل وراثت به یک سوال علمی ایفا کرد و با این حال به طرز چشمگیری نتوانست به آن پاسخ دهد. به نظر می رسید که تولد ژنتیک در اوایل دهه 1900 دقیقاً همین کار را انجام دهد. به تدریج، مردم تصورات قدیمی خود را در مورد وراثت به زبان ژن ها ترجمه کردند. با ارزان‌تر شدن فناوری مطالعه ژن‌ها، میلیون‌ها نفر آزمایش‌های ژنتیکی را سفارش دادند تا خود را به والدین گمشده، اجداد دور، و هویت‌های قومی مرتبط کنند…

اما، زیمر می‌نویسد: «هر یک از ما ملغمه‌ای از قطعات DNA را حمل می‌کنیم که از برخی از اجداد ما به هم دوخته شده‌اند. هر قطعه اجداد خاص خود را دارد و مسیر متفاوتی را در تاریخ بشر طی می کند. یک قطعه خاص ممکن است گاهی اوقات باعث نگرانی شود، اما بیشتر DNA ما بر شخصیت ما – ظاهر، قد، تمایلات ما – به روش های غیرقابل تصوری ظریف تأثیر می گذارد. وراثت فقط مربوط به ژن هایی نیست که از والدین به فرزند منتقل می شود. وراثت در بدن خود ما ادامه می یابد، زیرا یک سلول منفرد تریلیون ها سلول را ایجاد می کند که بدن ما را تشکیل می دهند. ما می‌گوییم که ژن‌ها را از اجدادمان به ارث می‌بریم – با استفاده از کلمه‌ای که زمانی به پادشاهی‌ها و املاک اشاره داشت – اما چیزهای دیگری را به ارث می‌بریم که به همان اندازه یا بیشتر برای زندگی‌مان اهمیت دارند، از میکروب‌ها گرفته تا فناوری‌هایی که برای راحت‌تر کردن زندگی استفاده می‌کنیم. ما به تعریف جدیدی از وراثت نیاز داریم و از طریق بیان شفاف و داستان سرایی کارل زیمر، این تور دموکراتیک طنین انداز آن را ارائه می دهد.

زیمر با بافتن تحقیقات علمی تاریخی و فعلی، تجربه خود با دو دخترش و نوع گزارش اصلی مورد انتظار یکی از بهترین روزنامه‌نگاران علمی جهان، در نهایت معضلات اخلاقی زیستی فوری ناشی از فناوری‌های جدید زیست‌پزشکی، و همچنین پیش‌فرض‌های دیرینه درباره ما واقعاً چه کسی هستیم و چه چیزی را می توانیم به نسل های آینده منتقل کنیم.