کتاب The Penelopiad پنلوپیاد اثر Margaret Atwood

کتاب The Penelopiad

مارگارت اتوود پنلوپیادیس بازبینی دقیق، درخشان و لطیف داستانی در قلب فرهنگ ما: اسطوره‌های پنه‌لوپه و ادیسه. در نسخه آشنای هومر، ادیسه، پنه لوپه به عنوان یک همسر وفادار اصلی به تصویر کشیده شده است. هنگامی که اودیسه به مدت بیست سال برای جنگیدن در جنگ های تروا می رود، تنها مانده است، او موفق می شود پادشاهی ایتاکا را حفظ کند، پسر سرکش خود را تربیت کند و در مقابل شایعات رسوا، بیش از صد خواستگار را از خود دور نگه دارد. وقتی ادیسه پس از تحمل سختی‌ها، غلبه بر هیولاها و خوابیدن با الهه‌ها، سرانجام به خانه می‌آید، خواستگاران پنه‌لوپه و به طرز عجیبی دوازده تن از خدمتکاران او را می‌کشد.

در هومر، به دار آویختن کنیزان فقط اشاره ای گذرا، هرچند تکان دهنده است، اما آتوود در مقدمه خود می گوید که او همیشه توسط این مرگ ها تسخیر شده است. او اضافه می‌کند که پنلوپیاد با دو سؤال آغاز می‌شود: چه چیزی منجر به دار آویختن خدمتکاران شد و واقعاً پنه‌لوپه چه کاری انجام داد؟ در این کتاب، این موضوعات توسط خود پنه‌لوپه بررسی می‌شود – داستانی از هادس – دنیای پس از یونانی – با لحن‌های خشمگین و گاهی اسیدی بیان می‌کند. اما خدمتکاران پنه‌لوپه به‌عنوان یک گروه کر آواز و رقص (و ردیف کر) نیز ظاهر می‌شوند که در شعرها، آهنگ‌ها، یک سخنرانی مردم‌شناسی و حتی یک محاکمه ضبط‌شده در مورد این عمل توضیح می‌دهند.

کتاب The Penelopiad

پنلوپیاد چندین کار خیره کننده را همزمان انجام می دهد. اول، به لحظه‌ای از وحشیگری گاه به گاه می‌پردازد و همه آنچه را که این عمل در بر دارد آشکار می‌کند: خشونت جنسی و تعصب جنسیتی که جامعه ما از آن گذشته است. اما بازجویی جسورانه ای از شعر هومر نیز هست و ضدروایت های آن – که از مطالب اسطوره ای استفاده نشده توسط هومر استفاده می کند – به طرز زیرکانه ای متن اصلی را نامتعادل می کند. این موضوع در همه جا صدق می کند، از سوالات نگران کننده ای که داستان پنه لوپه را به جلو می برد تا تردیدهای کمیک تر در مورد برخی از معروف ترین قسمت های ادیسه. (بعضی می گویند: «اودیسه با یک سیکلوپ غول پیکر یک چشم دعوا کرده بود، یکی دیگر گفت: نه، فقط یک میخانه دار یک چشم بود، و دعوا بر سر عدم پرداخت صورت حساب بود).

در واقع، The Penelopiad بافت The Odysseyin را چندین روش جستجو می‌بافد و باز می‌کند. برای مثال، ادیسه در اصل مجموعه ای از آهنگ ها بود. تصنیف ها و تمثال های نسخه جدید مکمل و در تضاد با نسخه اصلی است. با فکر کردن بیشتر به موضوع، صدای خدمتکاران مجموعه ای جدید و ناراحت کننده از احساسات را اضافه می کند که در هومر وجود ندارد. Penelopiad آنچه در حاشیه بود را می گیرد و آن را به مرکز می آورد، جایی که می توان پیچیدگی کامل آن را دید.

کتاب The Penelopiad

قهرمانش هم همینطور. پنه لوپه شخصیت مهمی در فرهنگ ادبی ماست، اما به ندرت شنیده ایم که او به جای خودش صحبت کند. نظرات گاه تند او در The Penelopiad (مثلاً در مورد پسر عمویش، هلن ترویی) باعث می شود که پنه لوپه به گونه ای متفاوت فکر کنیم – و نحوه صحبت او در مورد قرن بیست و یکم، که او از هادس مشاهده می کند، ما را نیز وادار می کند خود را از نو ببینیم. .

مارگارت اتوود یک داستان‌نویس شگفت‌انگیز است و «پنه‌لوپیادیس» بیش از همه، داستانی غم‌انگیز و عمیقاً سرگرم‌کننده است. این کتاب قتل و خاطره، گناه و فریب را به شیوه ای عاقلانه و پرشور بررسی می کند. در زمان‌های خنده‌دار و در مواقعی عمیقاً تأمل برانگیز، برای زمانه ما بسیار افسانه است.

کتاب The Penelopiad