رمان ترکی Doktor Faustus

چکیده رمان Doktor Faustus

توماس مان ما را در دنیای پرتنش یک هنرمند متکبر ، آهنگساز آدریان لورکوهن ، در دکتر فاوستوس ، که او به عنوان آخرین اثر خود طراحی کرده ، می گذراند. تنش لورکون ، که نمی تواند خلوص عقلانی و غیرقانونی خود را مهار کند ، اگرچه روح وی پر از میل به خلقت است ، بزرگترین مانع در مقابل قدرت خلقت او است. شیطان در این نقطه ضعف Le Verkühn را جلب می کند: او باعث می شود که هنرمند با رهایی از چنگال یک بیماری ون ، هزینه خلاص شدن از وجودی را که محکوم به بی معنی ذهن خلاق و بی معنی است ، بپردازد.

این یک نبوغ است ، خلاقیتی که فقط شر می تواند آن را فراهم کند و در زیبایی شناسی توماس مان بیانگر مسمومیت مردمان با فاشیسم است. این مسئله سیاسی مزمن ، که مان به عنوان تسلیم روح توسعه یافته اجتماعی به نخستین بودن باستان در بدن انسان تعبیر می کند ، و این امر باعث می شود تا تهدید آن در زمینه اجتماعی امروز به اندازه دیروز احساس شود ، در رمان در صفحه شخصی ظاهر می شود که شکافی بین روح زیبایی شناسی و زندگی بورژوازی ایجاد می کند.

این آخرین اثر عالی مان که دارای جایگاه انکارناپذیری در میان فرقه های ادبیات جهان است ، در مورد رمان یک هنرمند است که با اسطوره فاوست ، یک سن یا رمان اجتماعی مرتبط است ، رمانی تجربی که قصد دارد موسیقی را از طریق زبان بیان کند ، یا یک تئوری هنری که شامل همه لایه های روایت حماسه است. آنقدر جامع است که می توان آن را از دیدگاههای مختلف به عنوان آزمایش خواند.

Thomas Mann, son eseri olarak tasarladığı Doktor Faustus’ta bizi mağrur bir sanatçının, besteci Adrian Leverkühn’ün gerilimli dünyasında dolaştırıyor. Ruhu, yaratma arzusuyla dolup taşsa da, akılcı ve duygusallıktan uzak mizacını dizginleyemeyen Leverkühn’ün gerilimi, yaratma gücünün önündeki en büyük engeldir. Şeytan, Le-verkühn’ü bu zayıf noktasından yakalar: Yaratıcı zihnin dışavurumu olmaksızın anlamsız kalmaya mahkûm bir varoluştan kurtulmanın bedelini, sanatçıyı zührevi bir hastalığın pençesine düşürerek ödetir

. Ancak kötülüğün sağlayabileceği bir deha, bir yaratıcılıktır bu ve Thomas Mann’ın estetiğinde halkların faşizmle zehirlenmesini temsil eder. Mann’ın, gelişkin toplum ruhunun insan bedeninde arkaik ilkelliğe teslim oluşu şeklinde yorumladığı, toplumsal alanda tehdidini dün olduğu kadar bugün de hissettiren bu kronik siyasi mesele, romanda estetik ruh ile burjuva yaşamı arasında uçurum oluşturan bireysel düzlemde karşımıza çıkar