اول شخص مفرد First Person Singular

هر لحظه، بدن ما در یک سفر یک طرفه به سمت فروپاشی و زوال است، نمی تواند ساعت را به عقب برگرداند. چشمانم را می بندم، دوباره بازشان می کنم، فقط می فهمم که در این میان چیزهای زیادی ناپدید شده اند. در اثر بادهای شدید نیمه شب، این چیزها – برخی با نام، برخی بدون نام – بدون هیچ اثری ناپدید می شوند.

«مفهوم زمان در آنجا گم شده است. از این نظر، ممکن بود در حالی که زندگی ام را سپری می کردم، مرده بودم. اما مرگ واقعی یک شکست است. آنچه تا آن زمان وجود داشت ناگهان و به طور کامل ناپدید می شود. به نیستی برمی گردد. در مورد من، آن وجود من بودم.»

«… رویاهای جوانی من برای همیشه از بین رفته اند. مرگ یک رویا می تواند به نوعی غم انگیزتر از مرگ یک موجود زنده باشد.

“من معتقدم که عشق سوخت ضروری است که به ما امکان می دهد به زندگی ادامه دهیم. روزی ممکن است آن عشق تمام شود. یا ممکن است هرگز به چیزی برسد. اما حتی اگر عشق از بین برود، حتی اگر نافرجام باشد، شما همچنان می توانید به خاطره دوست داشتن یک نفر، عاشق شدن یک نفر نگه دارید. و این منبع ارزشمندی از گرما است.»