کتاب Kimya Hatun دختر شیمی اثر Sinan Yağmur

کتاب Kimya Hatun

«ای عشق، این چه رازی است، این سیل است که به تو وارد می شود.
این چه جور ژاکت کش باف پشمی است؟ هر که آن را بپوشد معلوم می شود که سرمست عشق است. لحظه ای که مصیبت عشق را کوچک می کنی، جهنم درونت بزرگ می شود. رنج عشق است، اساس عشق است. فقط بسوزان! دود تبدیل به ابر می شود.
بس است! عمان برد. آتش کجا، آب کجا! آب کجا، آتش کجا! چه شیمی عجیبی!
من، شیمی. من بنده غریبی هستم که عاشق پروردگارم هستم. من شیمی طوطی جگر مولانا هستم. من معتقدم که دنیا از فهمیدن سر باز می زند و به اندازه آگاه انگشتان در دل آدم وجود دارد.
معشوق من که شمس تبریزی را فهمید و زیست. ای کسانی که چشمانشان غرق اشک عشق است! آیا برای من چند قطره اشک داری که گریه کردن سخت تر و سخت تر می شود؟”