Ordinary Men | آدم های معمولی

در سال 1992 منتشر شد، کریستوفر آر. براونینگ : مردان معمولی: گردان پلیس ذخیره 101 و راه حل نهایی در لهستان به بررسی فعالیت های یک گردان از افسران پلیس آلمان می پردازد که به طرق مختلف در قتل تعداد زیادی از یهودیان در لهستان اشغالی دست دارند. در طول جنگ جهانی دوم مردان گردان 101 پلیس ذخیره عمدتاً مردان میانسالی از طبقه کارگر و طبقه متوسط ​​هستند که تجربه قبلی کمی از خدمت سربازی یا ایدئولوژی نازی دارند. خیلی پیرتر از آن که به ارتش فراخوانده شوند، در عوض به پلیس نظم فراخوانده می شوند. این کتاب که از شهادت بیش از 200 نفر از اعضای سابق گردان پس از جنگ مطلع شده است، به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه چنین “مردان معمولی” مسئول این همه جنایات هستند.

کتاب Ordinary Men

اولین درگیری گردان با کشتار دسته جمعی در سال 1942 اتفاق می افتد، زمانی که آنها به شهر ژوزفو لهستان فرستاده می شوند و به آنها دستور داده می شود که مردان یهودی در سن کار را جمع آوری کنند تا در اردوگاه های کار اجباری خدمت کنند و زنان، کودکان، پیران و بیماران را تیرباران کنند. . فرمانده گردان، سرگرد ویلهلم تراپ ، از دستورات ناراضی است و در حالی که اشک در چشمانش حلقه می زند، این پیشنهاد شگفت انگیز را ارائه می دهد که هر مردی که احساس نمی کند این وظیفه را انجام می دهد، می تواند معاف شود. تنها ده ها مرد این پیشنهاد را می پذیرند، اگرچه پس از شروع تیراندازی و مشخص شدن وحشت کامل تکلیف، عده ای دیگر به آنها ملحق می شوند. سطح مشارکت آنها هرچه که باشد، مردان پس از قتل عام ساکت و آسیب دیده اند.

کتاب  آدم‌های معمولی اثر کریستوفر براونینگ

به منظور کاهش بار روانی بر مردان، «اردوگاه‌های کشتار» ایجاد می‌شود که در آن‌ها می‌توان کشتار را از راه دور و با تعامل کمتر رو در رو با قربانیان انجام داد. مردان گردان 101 به شدت در تبعید هزاران یهودی به این اردوگاه ها مشارکت دارند. اگرچه به طور گسترده ای از سرنوشتی که در انتظار قربانیانشان است آگاه هستند، اما مردان با این کار بسیار راحت تر هستند، زیرا فاصله اضافی به آنها اجازه می دهد تا خود را فریب دهند که در قتل مقصر نیستند.

وقتی قطارهای اخراج خراب می‌شوند یا موانع دیگری را تجربه می‌کنند، مردان بار دیگر باید با واقعیت خشن تیراندازی‌های دسته‌جمعی روبرو شوند، اگرچه از اکثر تیراندازی مستقیم که توسط اسرای اروپای شرقی معروف است، در امان هستند. مستی و ظلم تعداد کمی از مردان مطلقاً از مشارکت خودداری می‌کنند، اما بیشتر آنها با اکراه به این کار ادامه می‌دهند، زیرا تحت فشار همسالان و انگیزه برای مطابقت با استانداردهای رفقای خود تشویق می‌شوند. آنها به تدریج نسبت به وحشیگری بی حس می شوند و حتی سرگرد تراپ، که زمانی در حالی که دستوراتش را می داد گریه می کرد، به نظر می رسد که قتل را راحت تر می پذیرد. برخی این را حتی فراتر می‌برند و مشتاق می‌شوند و درگیر شکنجه‌های سادیستی و تحقیر یهودیان اسیر می‌شوند.

خرید کتاب Ordinary Men آدم‌های معمولی

به گردان 101 دستور داده شده است که در عملیاتی برای کشتن یهودیانی که از تبعید فرار کرده اند، شرکت کند، مزارع و جنگل های منطقه را برای فراریان و پارتیزان ها جستجو کند، چیزی که مردان آن را «شکار یهودیان» می نامند. در اواخر سال 1943، در حالی که اکثر یهودیان مرده یا اسیر شده بودند و جنگ برای آلمان بد پیش می رفت، هاینریش هیملر همچنان به ایده لهستانی که جودنفری یا عاری از یهودیان است متعهد است. برای دستیابی به این امر مستلزم این است که همه یهودیان در اردوگاه های کار به قتل برسند و گردان 101 یک بار دیگر به عنوان پشتیبان امنیتی خدمت کند، زیرا ده ها هزار یهودی در طی چند روز خشونت وحشتناک به نام Ernetefest یا Harvest کشته می شوند. جشنواره، قتل عام

تا زمان پایان جنگ، گردان کمتر از 500 نفر در کشته شدن 83000 نفر نقش داشته است. براونینگ کتاب خود را با ارزیابی نیروهایی به پایان می رساند که این گروه از مردان را که از بسیاری جهات به طرز باورنکردنی برای انجام وظیفه کشتار جمعی مناسب نبودند، قادر به انجام جنایات متعدد کردند. او توضیحات مختلفی از جمله اطاعت از قدرت، مطابقت با رفقا، تبلیغات ضد یهود و تسکین روانی کشتن از راه دور را بررسی می کند. او نتیجه می گیرد که ترکیب پیچیده ای از عوامل به مردان اجازه می دهد و آنها را تشویق می کند تا وظایف خود را انجام دهند و این مشاهدات نگران کننده را ارائه می دهد که چنین خشونتی محصول سادیست های استثنایی و شرور نیست، بلکه محصول مردم عادی است.

زندگینامه نویسنده کتاب Ordinary Men

کریستوفر رابرت براونینگ مورخ نویس آمریکایی است که بیشتر به خاطر آثارش در مورد هولوکاست شناخته می شود. براونینگ در سال 1975 دکترای خود را از دانشگاه ویسکانسین-مدیسون دریافت کرد. او از سال 1974 تا 1999 در دانشگاه لوتری اقیانوس آرام تدریس کرد و در نهایت به یک استاد برجسته تبدیل شد. در سال 1999، او به دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل نقل مکان کرد تا به عنوان استاد تاریخ فرانک پورتر گراهام انتخاب شود. براونینگ در بهار 2014 از تدریس بازنشسته شد تحقیقات روی آلمان نازی و هولوکاست متمرکز است. او به طور گسترده در مورد سه موضوع نوشته است: اول، تصمیم گیری و سیاست گذاری نازی ها در رابطه با ریشه های راه حل نهایی. دوم، رفتار و انگیزه‌های مختلف پرسنل رده متوسط ​​و پایین درگیر در اجرای سیاست یهودی نازی. و سوم، استفاده از شهادت بازماندگان برای کشف پاسخ یهودیان و راهبردهای بقا. برخی از برجسته ترین آثار او عبارتند از  : مردان معمولی: گردان پلیس رزرو 101 و راه حل نهایی در لهستان (هارپر کالینز، 1992)،  ریشه های راه حل نهایی: تکامل سیاست یهودی نازی، سپتامبر 1939 تا مارس 1942 (مطبوعات دانشگاه نبراسکا) ، 2004)، و  یادآوری بقا: درون اردوگاه کار برده نازی(WW Norton & Co., 2010).