Salt Sugar Fat نمک شکر چربی

کتاب نمک شکر چربی اثر Michael Moss

یکی از بهترین کتاب های سال توسط
آتلانتیک • هافینگتون پست • ژورنال مردانه • MSN (بریتانیا) • بررسی های کرکوس • هفته نامه ناشران

شماره 1 پرفروش ترین نیویورک تایمز • برنده جایزه بنیاد جیمز ریش برای نویسندگی و ادبیات

هر سال یک آمریکایی به طور متوسط ​​سی و سه پوند پنیر و هفتاد پوند شکر می خورد. ما هر روز 8500 میلی گرم نمک می خوریم، دو برابر مقدار توصیه شده، که تقریبا هیچ کدام از شیکرهای روی میز ما نمی آید. این از مواد غذایی فرآوری شده می آید، صنعتی که فروش سالانه آن 1 تریلیون دلار است. مایکل ماس، گزارشگر برنده جایزه پولیتزر، در چربی شکر نمک، نشان می دهد که چگونه به اینجا رسیدیم. با نمونه‌هایی از کرافت، کوکاکولا، Lunchables، Frito-Lay، Nestlé، Oreos، Capri Sun، و بسیاری موارد دیگر، روایت انفجاری و قدرتمند ماس مبتنی بر تحقیقات دقیق و چشم‌گشا است. او ما را به آزمایشگاه‌هایی می‌برد که در آن دانشمندان «نقطه خوشبختی» نوشیدنی‌های شیرین را محاسبه می‌کنند، تکنیک‌های بازاریابی مستقیماً از کتاب‌های بازی شرکت‌های دخانیات را کشف می‌کنند، و با افراد داخلی نگران که اعترافات شگفت‌آوری می‌کنند صحبت می‌کند. همانطور که میلیون ها «کاربر سنگین» به نمک، شکر و چربی معتاد هستند، شرکت هایی که آنها را می فروشند نیز معتاد هستند. دیگر هرگز به برچسب تغذیه به همان شکل نگاه نخواهید کرد.

ستایش کتاب Salt Sugar Fat نمک شکر چربی

[مایکل] ماس یک کشور فست فود برای صنایع غذایی فرآوری شده نوشته است. او در اعماق تولیدکنندگان بزرگ مواد غذایی غوطه ور شد، متوجه شد که چگونه غذاهای ناسالم به گونه‌ای فرموله می‌شوند که ما را وادار می‌کنند بیشتر از آن بخوریم و به‌طور متقاعدکننده‌ای استدلال می‌کند که در واقع ما را معتاد می‌کند.»

“اگر در مورد همدستی صنعت غذا در اپیدمی چاقی ما تردید داشتید، با خواندن این کتاب از بین می رود.”

«مطالعه حیاتی برای مصرف‌کننده مواد غذایی باهوش»

“داستان هولناک این که چگونه غول های مواد غذایی همه را در این کشور فریب داده اند. . . مایکل ماس یک حقیقت حیاتی و وحشتناک را درک می کند: اینکه ما فقط وقتی تسلیم آهنگ آژیر قند، چربی و نمک می شویم فست فود نمی خوریم. ما اساساً زندگی خود و دنیای اطراف خود را تغییر می دهیم.»

«به شکلی تحریک‌آمیز [و] با استدلال متقاعدکننده نوشته شده است. . . یک کار دقیق تحقیق شده و عمیقاً گزارش شده از روزنامه نگاری حمایتی.»