The Iron Daughter دختر آهنین جلد 2

کتاب دختر آهنین اثر جولی کاگاوا

کتاب دختر آهنین جلد 2 The Iron Daughter مگان، دختری که نیمی از او یک پرنسس فیری تابستانی و نیم دیگرش آدمیزاد است هرگز با هیچ کجا جور نبوده.

پرنس زمستانی که تصور می کرد عاشق اوست ترکش کرده و مگان اکنون اسیر ملکه زمستان است. هنگامی که سایه ی جنگ بین تابستان و زمستان بر سرشان سایه انداخته، مگان می داند خطر واقعی از جانب فی های آهنی آن ها را تهدید می کند؛ فیری های زاده ی آهن که تنها مگان و پرنسی که ترکش کرده، دیده اند؛ اما هیچ کس حرف مگان را باور نمی کند. بدتر آنکه قدرت های جادویی مگان در دسترسش نیست.

او در سرزمین فی ها به دام افتاده و فقط ذکاوتش به او کمک می کند. اعتماد به فی ها احمقانه است. اعتماد به یک خائن، ممکن است مرگبار باشد؛ اما حتی زمانی که جسارتی از جنس آهن در خود پیدا می کند، مگان بی اختیار زمزمه های دل تنگی را در قلب انسانی خود می شنود.

در بخشی از کتاب The Iron Daughter می خوانیم:

شب فرا رسیده بود که طلسم عجیب بالاخره از بین رفت و پاهایم آن قدر سریع متوقف شد که به جلو افتادم و روی خاک غلتیدم. پوک بلافاصله کنار من رسید و مرا بلند کرد و پرسید حالم خوب است یا نه. اول نمی توانستم جواب بدهم. پاهایم می سوخت و تنها کاری که می توانستم بکنم این بود که نفس هایی عمیق به ریه های محروم از هوایم فرو ببرم و از اینکه بدنم دوباره مال خودم شده بود، احساس آرامش کنم.

به محض اینکه توانستم، نفس نفس زنان گفتم: «ما کجاییم؟»

به نظر می رسید تصادفا وارد نوعی روستا شده ایم. کلبه های گلی و کاه گلی در نیم دایره ای وسیع دور آتشدانی سرد و خالی قرار داشت. استخوان، پوست حیوانات و اجساد نیمه خورده شده در اطراف پراکنده بود و مگس ها دور آن وزوز می کردند.

پوک زیر لب گفت: «شبیه یه روستای متروک جن هاست.» در حالی که هنوز نفس نفس می زدم. به او تکیه دادم. به من نگاهی انداخت و پوزخند زد. «اخیرا جنی رو عصبانی نکردی شاهزاده خانوم؟»

«چی؟ نه.» عرق را از چشم هایم پاک کردم و روی تکه ای چوب سکندری خوردم و با ناله ای روی آن افتادم. «حداقل اینکه فکر نمی کنم.»