معرفی کتاب We Have Always Lived in the Castle ما همیشه قلعه نشینان اثر Shirley Jackson شرلی جکسون

شرلی جکسون، نویسنده‌ی پرطرفدار آمریکایی، در کتاب We Have Always Lived in the Castle ما همیشه قلعه نشینان خواننده را به دنیای عجیب و جادویی دو خواهر می‌برد. این داستان که در زمان انتشار به‌عنوان پرفروش‌ترین کتاب در روزنامه‌ی تایم شناخته شد، در دسته‌ی ادبیات داستانی قرار دارد و نویسنده با نثری پرکشش، از جنگ میان خوبی و بدی و تأثیر آن در زندگی کاترین و کانستنس و رابطه‌ی آن‌ها با اهالی روستا سخن می‌گوید.

درباره‌ی کتاب We Have Always Lived in the Castle ما همیشه قلعه نشینان

شرلی جکسون (Shirley Hardie Jackson) نویسنده‌‌‌ای که به دلیل داستان‌های کوتاهش و قلم جادویی‌اش موردتوجه علاقه‌مندان به داستان قرار گرفته است، در کتاب «ما همیشه قلعه نشینان (We Have Always Lived in the Castle) از زندگی عجیب و رازآلود خانواده‌ی بلک‌وود می‌گوید. کاترین و کانستنس بلک‌وود، دو خواهر هستند که در قلب ورمونت در قلعه‌ای زیبا، در روستایی مملو از انسان‌هایی که تحمل حضور این خانواده را ندارند، زندگی می‌کنند. نویسنده با توانایی و چیره‌دستی خود در شخصیت‌پردازی، این دو خواهر عجیب‌وغریب را که دارای عادت‌ها و رفتارهایی نابه‌هنجار و غیرمتعارف هستند، به‌عنوان شخصیت‌های اصلی داستان برمی‌گزیند و هرچه داستان پیش می‌رود، خواننده با اتفاق‌ها و رویدادهای غریب‌تر مواجه می‌شود. شرلی جکسون در کتاب حاضر که در دسته‌ی داستان‌های حادثه‌محور قرار دارد، مانند دیگر کتاب‌هایش خواننده را در مقابل پاکی و پلیدی، خیر و شر، سیاهی و سفیدی قرار می‌دهد؛ صفاتی که در طول زندگی کوتاه خود بیشترین دغدغه‌ی او بود.

خرید کتاب We Have Always Lived in the Castle به زبان انگلیسی

جکسون در این داستان ما را در محیطی سرشار از زیبایی و دست‌نیافتنی قرار می‌دهد. در این داستان، نویسنده به‌زیبایی شرایطی را توصیف می‌کند که چگونه این دو خواهر جوان، که از زیبایی و ثروت زیادی برخوردارند، خود را در میان حصارهای قلعه‌ای زیبا که در آن به دنیا آمده‌اند زندانی کرده‌اند و تمایلی به برقراری ارتباط با دنیای بیرون ندارند. آن‌ها همچنین به دلیل حادثه‌‌ای که شش سال قبل برای خانواده‌شان پیش آمده، خود را موظف به نگه‌داری از عموی سالمند خود به نام جولیان کرده‌اند که او نیز با مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کند.

کاترین خواهر کوچک‌تر و به‌ظاهر مسئولیت‌پذیرتر این خانواده، راوی کتاب است و تنها راه ارتباطی خانه با دنیای بیرون محسوب می‌شود. او که برای خرید مایحتاج روزانه مجبور است قلعه را ترک کند و در معرض نگاه‌ها، کنایه‌ها و تمسخر اهالی روستا قرار بگیرد، گاهی آرزو می‌کند که کاش می‌توانست به‌جای ردشدن از دهکده، از راه آسمان به خانه‌شان برگردد. این دختر هجده‌ساله در میان این هیاهو تصور می‌کند که در میان کهکشان‌ها و در سیاره‌ی ماه، خانه‌ای زیبا دارد و درنهایت آرامش و دور از دسترس مزاحمان روستایی زندگی می‌کند؛ اما کاترین که در طول داستان وظیفه‌ی مراقبت از خواهر بزرگتر خود را به روی شانه‌های خود حس می‌کند، در مقابل ناملایمت‌های اهالی روستا و آشناهای‌شان می ایستد و هرگونه تغییر ناگهانی در زندگی‌شان را به‌عنوان یک خطر احساس می‌کند.

نویسنده با قلم شگفت‌انگیز خود به زیبایی توانسته خواننده را تا پایان داستان با این پرسش روبه‌رو کند که چه چیزی باعث کینه‌ی اهالی دهکده نسبت به خانواده‌ی بلک وود می‌شود؟ آیا ممکن است که ثروت این خانواده علت حسادت دیگران و یا حتی تنفر اهالی نسبت به بلک وودها شده باشد؟ چه چیزی باعث شده که دیوارهای ارتباطی کاترین و کانستنس هر روز بلندتر و بلندتر شوند؟

کتابما همیشه قعله نشینان نوشته‌ی شرلی جکسون که در سال 1962 منتشر شده بود، اکنون توسط نشر چشمه با ترجمه‌ی علیرضا مهدی‌پور منتشر شده است.

اقتباس‌های فرهنگی از کتاب We Have Always Lived in the Castle ما همیشه قلعه نشینان

• در سال 2010 این کتاب به‌صورت موزیکال توسط آدام بوک و تاد آلموند به نمایش درآمد.
• فیلمی بااقتباس از این کتاب با همکاری شرکت مایکل داگلاس و فیلمنامه‌ی مارک کروگر در سال 2009 ساخته شد.
• در سال 2016 فیلم دیگری توسط شرکت برین استورم مدیا با اقتباس از این داستان ساخته و برای علاقه‌مندان به منتشر شد.
• در اکتبر 1966 این داستان توسط جمعی از بازیگران از جمله هدر منزیس، شرلی نایت و آلن وب، بر روی صحنه‌ی تئاتر، طی یازده شب به اجرا در آمد.

نکوداشت‌های کتاب ما همیشه قلعه نشینان

• داستانی پر از رمز و راز در باب زندگی. (The New York Times)
• رمان جکسون به طرز شگفت‌انگیزی ترسناک و واقعی جلوه می‌کند (Marlon James)
• من از روایت عجیب و شگفت‌انگیز جکسون در کتاب ما همیشه قلعه نشینان به وجد آمدم. (George Saunders)

کتاب ما همیشه قلعه نشینان مناسب چه کسانی است؟

کتاب حاضر به علاقه‌‌مندان به کتاب‌های داستانی ترسناک، گوتیک، رازآلود،‌ هیجان‌انگیز و روان‌شناختی پیشنهاد می‌شود.

شرلی جکسون را بیشتر بشناسیم

شرلی جکسون نویسنده‌ی آمریکایی است که در چهارده دسامبر 1916 در سانفرانسیسکو به دنیا آمد. او که در زمان حیات کوتاه خود به شهرت و محبوبیت رسیده بود، توانسته بود در ادبیات آمریکا و بر نویسنده‌های هم‌دوره و یا بعد از خودش تأثیر شگفت‌انگیزی بگذارد. از مشهورترین و پرفروش‌ترین آثار این نویسنده می‌توان به داستان «قرعه‌کشی» (لاتاری) اشاره کرد. زندگی کوتاه او در 8 اوت 1965 زمانی که تنها 49 سال سن داشت، به دلیل ایست قلبی در خواب پایان یافت. بهترین آثار این نویسنده‌ی آمریکایی شامل کتاب‌های «جادوی شرلی جکسُن»، «همراه من بیا»، «فقط یک روز معمولی» و کتاب حاضر است.

در بخشی از کتاب ما همیشه قلعه نشینان می‌خوانیم

وقتی کوچک بودم فکر می‌کردم کانستنس شاهزاده‌ی پریان است. سعی می‌کردم نقاشی‌اش را بکشم، با موی طلایی بلند و چشم‌های آبی، مثل همان مدادرنگی‌ای که داشتم، و دو نقطه‌ی صورتی روشن در گونه‌هایش. این نقاشی‌ها همیشه حیرت‌زده‌ام می‌کردند، چون کانستنس واقعاً به آن‌ها شبیه بود، حتا در بدترین زمان هم ترکیبی از صورتی و سفید و طلایی بود و هیچ‌چیز نمی‌توانست ذره‌ای از آن درخشش را کم کند. او باارزش‌ترین شخص در دنیای من بود، همیشه. روی علف‌های نرم دنبالش می‌رفتم تا می‌رسیدم به گل‌هایی که او ازشان نگه‌داری می‌کرد، و بعد داخل خانه. یوناس، گربه‌ام هم از میان گل‌ها بیرون می‌آمد و دنبالم می‌کرد.

کانستنس دمِ‌درِ بلند ورودی منتظرم ماند تا پشت‌سرش از پله‌ها بالا بیایم. بعدش پاکت‌های خرید را روی میز داخل سرسرا گذاشتم و او در را قفل کرد. ما دیگر تا بعدازظهر از این در رفت‌وآمد نمی‌کردیم، چون تقریباً تمام عمرمان در قسمت پشتی خانه، در زمین چمن و باغچه می‌گذشت که کسی آن‌جا نمی‌آمد. قسمت جلویی خانه رو به بزرگراه و دهکده بود و پشت صورت عبوس و ناخوشایند آن، مطابق میل‌مان زندگی می‌کردیم. گرچه خانه را خوب نگه می‌داشتیم، اتاق‌هایی که باهم از آن‌ها استفاده می‌کردیم اتاق‌های پشتی بودند؛ آشپزخانه، اتاق‌خواب‌های پشتی، و یک اتاق کوچک گرم آن‌طرف آشپزخانه که عموجولیان آن‌جا زندگی می‌کرد. بیرون، درخت شاه‌بلوط کانستنس بود و زمین چمن وسیع و دوست‌داشتنی و گل‌های کانستنس و بعد از آن هم کرت سبزیجاتی که کانستنس به آن‌ها می‌رسید و سپس درخت‌هایی که روی نهر سایه انداخته بودند. وقتی در زمین چمن پشتی می‌نشستیم، هیچ‌کس از هیچ‌جا نمی‌توانست ما را ببیند.