کتاب خوش شانس تر از همه بودیم We Were The Lucky Ones اثر جورجیا هانتر Georgia Hunter

عنوان: We Were The Lucky Ones

نویسنده: Georgia Hunter

ژانر: تاریخی، جنگی

شرح و توضیحات رمان خوش شانس تر از همه بودیم We Were The Lucky Ones اثر جورجیا هانتر:

با الهام از داستانی واقعی از خانواده ای یهودی که در آغاز جنگ جهانی دوم از هم جدا شدند ولی مصمم بودند که زنده بمانند و باز یکدیگر را پیدا کنند، رمان خوش شانس تر از همه بودیم یادبودی برای بزرگداشت امید و عشق در هر شرایط است. جورجیا هانتر در 15 سالگی فهمید که از خانواده ی بازماندگان و نجات یافتگان هولوکاست است و این رمان به نوعی بازتاب کننده ی تلاشهای جورجیا برای بازیابیِ تاریخ خانوادگی اش است. این کتاب در سال 2017 منتشر شد و همان سال نامزد بخش داستانهای تاریخی و بخش نویسنده های تازه کار شد. این کتاب جز پرفروشترین های نیویورک بوده و سایت Glamour درباره اش مینویسد:

“Love in the face of global adversity? It couldn’t be more timely.”

درباره کتاب:

بهار 1939 است و سه نسل از خانواده ی کورک Kurc تمام تلاششان را میکنند که علارغم سایه ی شوم جنگ که هر لحظه بزرگتر میشود، معمولی زندگی کنند. صحبتهای دور میز شام درباره ی بچه ها تازه به دنیا آمده و علاقه های نوشکفته است و کسی درباره ی خطرات و سختی هایی که یهودی ها در لهستان تحمل میکنند چیزی نمیگوید. اما خیلی زود وحشت سراسر اروپا را فرا میگیرد و اعضای خانواده ی کورک هر یک در گوشه ای از جهان پرتاب میشود و هر کدامشان سعی میکنند که خود را نجات دهند.

یکی از فرزندان خانواده تبعید میشود و دیگری سعی میکند از قاره فرار کند و این درحالی است که دیگران در تلاشند که با  کار شاق در کارخانه ها و با شکم خالی یا با مخفی شدن، از مرگ حتمی فرار کنند. خانواده ی کورک مصمم اند که نجات پیدا کنند و میترسند که دیگر هرگز یکدیگر را نبینند… در این شرایط سخت است که آنها باید بر امید، نبوغ و قوای درونی شان اتکا کنند تا زنده بمانند.

بخشی از کتاب خوش شانس تر از همه بودیم We Were The Lucky Ones:

“The exercise of deciding where to go next is difficult. Because next most likely means a new forever. It means thinking about where to settle. Where to start over. During the war, their options were fewer, the stakes higher, their mission singular. It was simple, in a way. Keep your chin down, your guard up. Stay one step ahead. Stay alive for one more day. Don’t let the enemy win. To think about a long-term plan feels complicated, and burdensome, like flexing an atrophied muscle.”