Schools of linguistics

کتاب مکاتب زبان‌شناسی: رقابت و تکامل اثر جفری سمپسون

با توجه به عنوان، فکر می کنید که کتاب Schools of linguistics : Competition and evolution مروری بر مکاتب مختلف تفکر زبانی رایج است و این تا حدی درست است. با این حال، برخی از درمان ها نیز در مورد تاریخ زبان شناسی وجود دارد که از زبان شناسان تاریخی قرن نوزدهم شروع می شود.

کتاب Schools of linguistics : Competition and evolution

این یک کتاب فوق‌العاده خواندنی است – پر جنب و جوش و خوب نوشته شده است، به طوری که به مدت یک هفته از رمان ناهار خود صرف نظر کردم و به جای آن این را خواندم.
من دو موضوع کم و بیش مجزا در کتاب پیدا کردم. یکی از آن‌ها پرداخته‌ای روشن‌تر از زبان‌شناسی پیش از چامسکی است که هر فصلی در آن به زبان‌شناسی تاریخی قرن نوزدهم، سوسور، توصیف‌گرایان آمریکایی و (در درجه اول) کارکردگرایان اروپایی می‌پردازد. موضوع دوم به چامسکیان و سایر رویکردهای زبان‌شناسی در اواخر دهه 70/اوایل دهه 80 مربوط می‌شود.

 برخی از بخش‌های این رشته دوم همانقدر خنده‌دار هستند که عناصر رشته اول روشن‌کننده هستند. من فکر نمی‌کنم که «خنده‌دار» معمولاً کلمه‌ای است که شما آن را با نقد دستور زبان مولد کلاسیک مرتبط می‌دانید، اما در واقع من در حال خواندن آن بودم. برای روشن بودن – منظور من “خنده دار” نه به معنای خنده دار بودن، بلکه بیشتر طنز آمیز است – واقعاً بسیار سرگرم کننده است. تحلیل او از گناهان عقل گرایی که در مورد سؤالات فراگیری زبان به کار می رود کاملاً ویرانگر است.

 امیدواریم توصیف سامپسون از جامعه چامسکیان دیگر دقیق نباشد. نمی توانم به یاد بیاورم که تا به حال با زبان شناس احمقی که او نقاشی می کند (حداقل از TGists اولیه) ملاقات کرده باشم، و گاهی مطمئن نبودم که توصیف او از افراط نظری آنها بیش از حد یا کاریکاتور نباشد. در هر صورت، خواندن آن فوق العاده لذت بخش است. و، سامپسون مطمئناً هم به چیزهایی که TG برای آنها خوب است و هم به نقاط ضعف تئوری هایی که *آنها را تأیید می کند* اشاره می کند. به یاد نمی‌آورم که تا به حال با زبان‌شناسی احمقانه‌ای ملاقات کرده‌ایم که او (حداقل اولین) TGists را نقاشی می‌کند، و گاهی مطمئن نبود که توصیف او از افراط‌های نظری آن‌ها بیش از حد یا کاریکاتور نباشد. 

در هر صورت، خواندن آن فوق العاده لذت بخش است. و، سامپسون مطمئناً هم به چیزهایی که TG برای آنها خوب است و هم به نقاط ضعف تئوری هایی که *آنها را تأیید می کند* اشاره می کند. به یاد نمی‌آورم که تا به حال با زبان‌شناسی احمقانه‌ای ملاقات کرده‌ایم که او (حداقل اولین) TGists را نقاشی می‌کند، و گاهی مطمئن نبود که توصیف او از افراط‌های نظری آن‌ها بیش از حد یا کاریکاتور نباشد. در هر صورت، خواندن آن فوق العاده لذت بخش است. و، سامپسون مطمئناً هم به چیزهایی که TG برای آنها خوب است و هم به نقاط ضعف تئوری هایی که *آنها را تأیید می کند* اشاره می کند.
در مجموع کتاب Schools of linguistics : Competition and evolution جفری سمپسون ، یک کتاب عالی است – من دوست دارم نسخه به روز شده آن را ببینم.