Sometimes I Lie گاهی دروغ می گویم

کتاب گاهی دروغ می گویم اثر آلیس فینی

کتاب گاهی دروغ می گویم Sometimes I Lie «امبر رینولدز»، مجری یک برنامه ی رادیویی، یک روز پس از کریسمس در بیمارستانی در لندن به کما رفته است. بدنش واکنشی نشان نمی دهد اما ذهنش همچنان هوشیار است و در تلاش برای این که بفهمد چه اتفاقی برایش افتاده است: آیا این اتفاق ارتباطی با همسرش «پال» دارد، یا با خواهر کوچکترش «کلر» که ممکن است رابطه ای پنهانی با «پال» داشته باشد؟ و مرد مرموزی که مخفیانه به اتاقش در بیمارستان می رود، چه کسی است؟

همزمان با گذر روزها و بازگشت سیل خاطرات—هم خاطرات چند هفته ی اخیر و هم خاطرات دورانی عجیب در یازده سالگی اوبه تدریج آشکار می شود که داستان «امبر»، مخاطره آمیزتر از چیزی است که به نظر می رسد.

چکیده ای از کتاب Sometimes I Lie

سعی می‌کنم تمام چیزهایی که اطرافم را احاطه کرده تصور کنم. توی بخش نیستم؛ اینجا برای بخش زیادی ساکت است. درون سردخانه هم نیستم. می‌توانم تنفسم را احساس کنم. هر بار که اکسیژن شش‌هایم را پر می‌کند درد خفیفی در سینه‌ام می‌پیچد.

تنها صدایی که می‌شنوم، صدای خفه دستگاه‌هایی است که بی‌تفاوت کنار گوشم بوق می‌زنند، تنها همدم من در این دنیای نامرئی که به طرز عجیبی آرامم می‌کند. شروع به شمردن بوق‌ها می‌کنم، در ذهنم جمع شان می‌کنم و می‌ترسم صدای شان قطع شود و نمی‌دانم اگر این اتفاق بیفتد، معنایش چیست. به این نتیجه رسیده‌ام که در اتاقی خصوصی هستم. خودم را حبس و در سلول بیمارستانی ام تصور می‌کنم. 

زمان به آهستگی از هر چهار دیوار چکه می‌کند و گودال‌هایی از لجن و کثافت می‌سازد که به‌زودی مرا غرق خواهد کرد. تا آن موقع، من در فضای بی‌نهایتی می‌مانم که در آن، توهم به عقد واقعیت درآمده. این تنها کاری است که می‌کنم، هستم و برای چیزی که نمی‌دانم

 چیست انتظار می‌کشم. من را به‌عنوان یک انسان به تنظیمات کارخانه برگردانده‌اند.

پشت این دیوارهای نامرئی، زندگی ادامه دارد؛ اما من، ساکت، ساکن و محدود شده‌ام. درد فیزیکی‌ام واقعی و طالب این است که احساسش کنم. به این فکر می‌کنم که چقدر بد صدمه دیده‌ام. چیزی شبیه گیره دور جمجمه‌ام محکم شده و با هر ضربان تکانی دردناک می‌خورد.

نقد خوانندگان کتاب گاهی دروغ می گویم